یکی نیست؟!
یکی نیس که دست شو
سایبون من بکنه؟
چشمای آبی شو
آسمون من بکنه؟
یکی نیس آینه باشه
واسه دلتنگی من؟
آبی و ساده باشه
واسه یکرنگی من؟
یکی نیس، یکی نیس
که منو تنها نذاره؟
دوباره با نگاش
غصه رو یادم نیاره؟
یکی نیس،یکی نیس
که منو جدی بگیره؟
نذاره ، نذاره
دل توی غصه بمیره؟
کاشکی اینجوری نبود
سهم تنهایی من
کاشکی طوفانی نبود
دل دریایی من
کاشکی بودش یه نفر
سر روی شونه اش بذلرم
واسه من باشه فقط
ماله اون هر چی دارم